จากที่ผมได้เรียนในคาบนั้น ทำให้ผมได้รู้ถึงความหมายของความรู้ว่าทุกคนมีความรู้อยู่ในตัว อยู่ที่ว่าจะได้นำมาใช้หรือไม่ ยกตัวอย่าง เช่น เขาถามเรื่องเกี่ยวกับอุปกรณ์ของรถจักรยานยนต์ว่ามีอะไรบ้าง แต่เราตอบไม่ได้ นั่นไม่ได้หมายความว่าเราโง่ เพียงแค่เราไม่มีความรู้ในด้านนั้น เราอาจจะมีความรู้ทางด้านอื่น เช่น ความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ ดังนั้น คำถามแต่ละคำถามไม่สามารถวัดระดับความฉลาดของคนเราได้ และผมได้รู้ถึงจุดเริ่มต้นของความรู้ จุดเริ่มต้นของความรู้เริ่มจากคน2คนมาเล่าประสบการณ์ของตนเองให้ฟัง โดยแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน จะทำให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ขึ้นมา เช่น ผมมีความรู้เกี่ยวกับการซ่อมประตูผมก็นำมาเล่าให้เพื่อนฟัง ส่วนเพื่อนมีความรู้เกี่ยวกับการซ่อมหลอดไฟแล้วนำมาเล่าประสบการณ์ให้ผมฟัง ดังนั้นผมและเพื่อนนำประสบการณ์ของแต่ละคนมาแลกเปลี่ยนกันจนทำให้เกิดองค์ความรู้ใหม่นั่นเอง และผมยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับรูปภาพความรู้เปรียบเสมือนน้ำแข็ง โดยไม่มีคำบรรยายใต้ภาพใดๆ มีแต่ภาพภูเขาน้ำแข็งที่โผล่ขึ้นมาบนพื้นน้ำเพียงเล็กน้อย แต่ใต้น้ำนั้นฐานของมันลึกล้ำยิ่งกว่าคำบรรยาย ภาพนี้ผมเปรียบเสมือนว่า อย่ามองคนแค่ภายนอกให้มองจากข้างใน คนที่ไม่มีอะไรดีภายนอกภายในความคิดของเขาก็อาจจะทำให้โลกนี้เปลี่ยนได้ สุดท้ายระดับของความรู้ จะมี Know-what Khow-how Khow-why Care-why เป็นขั้นบันใดจากรู้มากไปน้อย ผมอยู่ใน Khow-how
โดย นายธีรพงศ์ ขลุกเอียด 5681135014
